Prije se smatralo da kitovi pridonose globalnom zatopljenju jer izdišu CO2, najčešći staklenički plin. Australski biolozi napravili su drukčiji izračun, koji kitove prikazuje u puno boljem svjetlu.
Izračunali su da ulješure godišnje defeciraju oko 50 tona željeza u more nakon probavljanja ribe i liganja koje love i jedu. Željezo je odlična hrana za fitoplanktone, morske biljke koje žive blizu površine oceana i koje fotosintezom usisavaju CO2.
Učinkovitost izmeta kitova
Konačni rezultat ide u korist kitova. Oni godišnje izdahnu oko 200.000 tona ugljičnog dioksida, a produkt njihovog "gnojenja" oceana je 400.000 tona CO2 koji se miče iz atmosfere. Preostalih 200.000 tona je ekvivalentno količini CO2 koju godišnje izbaci 40.000 automobila.
Izmet kitova je učinkovit zato što ga kitovi izbacuju blizu površine mora, prije nego što zarone. Zaključak je da je industrijski lov na kitove ne samo opasnost za te životinje, nego i za važan oblik borbe protiv globalnog zatopljenja.
Prije nego što se kitove počelo masovno loviti, njihova je populacija bila oko 10 puta veća nego danas, što znači da su pomagali otklanjanjem 10 puta veće količine CO2 iz atmosfere. I ne samo to, nego postoje dobre naznake da je smanjenje populacije kitova dovelo do smanjenja dostupnosti hrane, jer je fitoplankton glavna hrana antarktičkog krila, malenog zooplanktona kojim se hrani velik broj životinja Južnog oceana.