KRAJEM 17. stoljeća, točnije 1694. godine, na lijevoj obali Dunava, nasuprot Petrovaradinskoj tvrđavi, osnovano je naselje srpskih trgovaca. Zbog zabrane naseljavanja pravoslavnih vjernika u Petrovaradinu pod habsburškom vlašću Srbi su bili primorani osnovati novo naselje koje su nazvali Ratzen Stadt, što znači Srpski grad. Drugi popularni naziv bio je Petrovaradinski Šanac. Na današnji datum 1748. grad dobiva suvremeno ime.

"Naselje nasuprot Petrovaradina"

Prema podacima iz 1720. godine, naselje je imalo 112 srpskih, 14 njemačkih i 5 mađarskih kuća. Stanovnici su težili većoj autonomiji i povoljnijem statusu unutar Habsburške Monarhije. Godine 1746. carica Marija Terezija predala je naselje pod civilnu upravu Bačko-bodroške županije, što je bio prvi korak prema stjecanju statusa slobodnog kraljevskog grada.

Stanovnici su prikupili 80.000 forinti kako bi od carice Marije Terezije zatražili status slobodnog kraljevskog grada. Prijedlozi za novo ime uključivali su Bačvar, Dunavar, Vizkoz i Vaserbrug. Kraljevsko vijeće u Budimu predložilo je imena Dunavar i Vizkoz.

Carica je odlučila i 1. veljače 1748. godine izdala edikt kojim je naselje postalo slobodni kraljevski grad pod latinskim nazivom Neoplanta, prevedeno Novi Sad. U mađarskom jeziku grad je nazvan Újvidék, a u njemačkom Neusatz.

Grad se nastavio razvijati u 19. stoljeću te postao važan centar, a danas je drugi najveći grad u Srbiji.